Een maand later.....

De eerste stappen zijn gezet…huh?!  Wat ziet de natuur er mooi groen uit. Aangename temperatuur. Ik ruik de herfst al. Al hoop ik nog wel op wat zonnige dagen. Begin augustus komt er plots weer een donatie binnen op m’n sponsorsite. Wat geweldig! Ik verwachtte het eigenlijk niet meer, maar er zijn natuurlijk ook mensen die bijvoorbeeld terug komen van vakantie. Nu staat de teller al op 1908,- euro voor Proefdiervrij! Wow! Wat een prachtig bedrag! Ik ben zo blij! Doneren kan inderdaad nog t/m 31 augustus. Ik wil dan ook iedereen, ook al de anonieme donateurs die ik niet persoonlijk heb kunnen bedanken, alsnog heel heel hartelijk bedanken voor de mooie giften en support! Het heeft me over de finish gebracht en enorm blij gemaakt. Voor een maand terug was ik nog aan het zwoegen, zweten, aanmodderen, marcheren, meezingen, behorend bij de slapelozen… tijdens de zonnige Nijmeegse4daagse. Het lijkt al weer zo lang terug. De rust is weergekeerd. Het is stil in mij. Het hele weekend erna had ik geslapen, geslapen, geslapen, alleen voor de boodschappen naar de winkel, samen eten, en ik weer vroeg te bed. Een week lang, als vervolg op de 4daagse,  bleef ik er over dromen. De benen waren nog onrustig. Ik liep de Nijmeegse4daagse elke nacht opnieuw en  ’s ochtends werd ik moe wakker. Overdag was mijn hoofd gevuld met de liedjes die daar veelvuldig luid door de straten klonken. En ik kon ze niet uitzetten. Ik leefde nog in een roes. Mijn weerstand was verminderd en had daardoor een lichte keelontsteking opgelopen met veel hoesten. M’n voet/enkel was flink opgezwollen door het passeren van wandelaars door de berm en goot om maar in mijn eigen ritme te kunnen blijven doorlopen. Wat een impact hè zo’n 4daagse mars. Tenminste op mij. Elke dag heb ik gedacht ‘en nu is het klaar’ ‘waarom doe ik dit mijzelf aan’, het bekende riedeltje wat om de hoek komt kijken en je uitdaagt. Ook herkenbaar bij andere wandelaars op de 50 km. En toen een collega mij vroeg op het werk “ga je het volgend jaar weer doen?”, lag het antwoord al klaar: Ja! Raar hè, direct na de Nijmeegse vergeet je de inspanning, de moeheid, de pijntjes…en dat hebben vele wandelaars … het Nijmeegse4daagse virus. Ik zou kunnen stoppen als ik niet liep voor een goed doel. Maar hé, er is zo veel dierenleed op de wereld en als ik, naast doneren aan al die goede doelen, nog extra op deze manier mijn steentje bij kan dragen voor de dieren en zelfs voor de mens zijn gezondheid dan…dan moet ik dat doen.     Lieve groeten Sonja Tepper