Dag 2. Helaas ons eindstation. Laatste blog

Vandaag de 2e dag. Een tocht die bekend staat om de tocht door Wijchen. We hadden hier al veel over gehoord en hadden er ontzettend veel zin in.

 Na de zware tocht van gisteren maar ook wel de euforie over het behalen van de eerste horde met een ruime marge waren er natuurlijk lichte klachten. Hoe waren we hersteld?

Helaas minder goed nieuws. Voor mezelf gold dat ik nagenoeg klachtenvrij was, maar Damien werd wakker met diverse pijnlijke gewrichten. Met name zijn rechterknie en linker scheenbeen waren een probleem. 

Toch wilde hij het graag proberen en daar heb ik heel veel bewondering en respect voor. 

Om kwart voor 3 zaten we aan het ontbijt, en we vertrokken vervolgens per fiets naar de Wedren voor de start. Daar stonden zowaar nog langere rijen dan gister. Pas tegen 5 voor half 5 vertrokken we.

Waar Damien mij gister met name de eerste paar uur op sleeptouw nam door een hoog tempo te lopen, van zo'n 7 kilometer per uur, was dat vandaag helaas anders. Nu sleepte ik hem door de eerste kilometers heen, maar de pijn in zijn scheenbeen werd niet minder. Ook niet naar inname van 2 paracetamol. We voelden dat we achterop raakten op de groep van 50 kilometer lopers. Dit bracht ons erg in tijdnood. De app gaf vervolgens aan dat het wel meeviel, en dat we na 1,5 uur toch op 9 kilometer zaten. We namen even pauze.

Helaas bleek de app niet optimaal vandaag, want na een uur verder te hebben gelopen was Damien weer toe aan pauze. De app gaf toen aan dat we in een uur maar 1 kilometer verder waren en de geschatte finishtijd werd 16.20. In dit tempo gingen we het niet halen. Damien heeft vervolgens geprobeerd bij te schakelen maar bij de medische post van de politie besloot hij toch naar zijn scheenbeen te laten kijken. 

De betreffende arts gaf gelijk aan dat zijn scheenbeen een ontsteking bevatte en raadde hem direct aan te stoppen. Deze blessure loop je er niet zomaar uit, en verergert de situatie dusdanig dat je daarna wellicht maanden moet herstellen.

We waren ontzettend teleurgesteld, maar begrepen de boodschap. 

Inmiddels was de verwachtte finishtijd 18.21 , bijna 1,5 uur na de uiterste tijd van 17 uur. 

Ik kon dit zonder de steun van Damien niet alleen dichtlopen. Het betekende dat ik nu 8 uur door zou moeten zonder pauze, en met weinig perspectief. Daarnaast kies je er voor om je maat te ondersteunen. 

Ik ben trots op de 1e loopdag en ook op de getoonde mentaliteit van Damien, maar ben ook blij dat hij het advies van de arts voor nu opvolgt.

Jammer genoeg betekent dit het einde van mijn blogs voor dit jaar. We doen graag komend jaar weer mee.